Jeleniowskie Ścieżki
Waśniów
27-425 Witosławice
Polska
Jeleniowskie Ścieżki to inicjatywa świętokrzyskiego stowrzyszenia rowerowego "Ostrower" wspartego przez Nadleśnictwo Łagów i Wójta Gminy Waśniów. W pełni legalny obiekt na terenach lasów państwowych. Warto dodać , że teren jest całkowicie "goły". Nie jest to bike park, więc nie znajdziemy tu wyciągów, sanitariów czy wypożyczalni rowerów. Zjeść też się nic nie da. Po prostu głucha dzicz w środku lasu.
W samym ośrodku mamy dostępne cztery trasy zjazdowe i jedna trasa podjazdowa.
Kompleks jeleniowskich ścieżek położony jest w miejscowości Waśniow niedaleko Świętokrzyskiego Parku Narodowego.
To żadna miejscowość turystyczna, nie znajdziesz tu fancy hoteli, kawiarni, wypożyczalni rowerów, czy serwisu. Są to traski przygotowane przez lokalsów dla lokalsów, jednak na tyle fajne, że przyciągnęły rowerzystów z całej Polski.
Jeśli Twoim naturalnym środowiskiem jest natura, las, kamienie, kamienie i kamienie, Jeleniowskie ścieżki staną się Twoim nowym domem.
Przyznam szczerze, że nie doświadczając tego na własną rękę, nie wiedziałbym i nie dałbym się przekonać, że po takiej ilości kamieni i głazów, jakie oferują tereny w świętokrzyskiem, da się przejechać rowerem.
Startujemy z małego parkingu, gdzie ruch był bardzo duży. Zupełnie się tego nie spodziewałem. Nie znajdziesz tu wyciągu, bo wyciągi nie rosną naturalnie w lesie. Chcesz zjechać, to musisz najpierw podjechać.
I jeśli jesteś typowym zjazdowcem jak ja, że nienawidzisz się wspinać, to miejsce nie jest dla Ciebie. By zjechać jakąkolwiek trasą z jeleniowskich ścieżek, najpierw czeka Cię srogi podjazd. Albo podejście… które trwa 45 minut z zegarkiem w ręku. Jednak widoki po drodze są kozackie i masz chwilę, by pogadać z kumplami dosłownie o wszystkim. Jednak przy trzecim podejściu, tracisz już chęć do życia.
Wyskoczyliśmy na Jeleniowskie Ścieżki w ramach spontanicznego wypadu. Rano wyjazd, po południu powrót. I w tym czasie zaliczyliśmy tylko 4 zjazdy.
Podejście do góry jest niszczące, jeśli nie jesteś do tego wytrenowany.
Wszystkie trasy są do siebie bardzo podobne, nie ma sensu opisywać każdą z osobna. Jedno słowo, które opisuje każdą trasę to kamienie. Jest ich multum, aż czasami do przesady. Ale tak wyglada prawdziwe enduro. Nie ma hopek, albo jest ich sztuk dosłownie parę. Tu przyjeżdżasz szlifować technikę jazdy i równowagę. Nie rozumiem tylko, i to nie problem tylko jeleniowskich ścieżek, ale wielu ośrodków rowerowych, problemu z oznaczeniami.
Może jestem przesiąknięty Szczyrkiem i dopracowanymi do perfekcji trasami, ale zrobienie słupka z oznaczeniem trasy i strzałką nie jest kosztowne w porównaniu do przygotowania trasy. A tutaj można się po prostu zgubić, próbując dojechać do początku trasy. Szukając bramki startowej jednej z tras, dowiedzieliśmy się w 1/4 tej trasy, ze już na niej jesteśmy i zaraz dojedziemy do bramki innej trasy startującej obok. To nie powinno mieć miejsca i jest bardzo drażniące.
Jeleniowskie ścieżki są fajne, nawet jeśli jeździsz flow ścieżkami, to taka odskocznia jest miłym urozmaiceniem. Jednak bez wyciągu ani rusz - przynajmniej dla mnie
Trasa podjazdowa to traska wzdłuż urokliwego strumyka o długości 2km i doprowadza nas do pozostałych tras zjazdowych. Podprowadzając rower czeka Was 45 minutowe podejście.
Niebieski Świętowit, ścieżka o charakterze naturalnym, na której jest sporo ilości kamieni i korzeni i łagodnym nachyleniu. Jak wspomnieliśmy, to nie jest bike park więc przygotowane trasy nie są na pewno trasami flow, a raczej przygotowanymi przez naturę.
Trzygłów to trasa zjazdowa o długości 2km. podobnie jak na trasie niebieskiej, trasa prowadzi przez płynną ścieżkę korzeni i kamieni.
Świst to czerwona trasa dla średniozaawansowanych graczy. Trudniejsza technicznie od wspomnianego Trzygłowa.
Dzik powstał na potrzeby zawodów zorganizowanych w 2022roku i został na ścieżkach na stałe. Jest to trasa gdzie dzieje się najwięcej i fani prawdziwego enduro polubią tą trasę ponad wszystkie inne. Sam dzik ma 1,3km i różnice poziomów 150metrów. Sporo skał, ścianek, korzeni i kamieni.